Amsterdam, 29 feb.2024–Duitsland heeft onlangs aangekondigd dat het van plan is om ondergronds koolstofopslag op offshore-locaties te onderzoeken en mogelijk te maken.
De eerste stappen die het land zal nemen, zijn het verder ontwikkelen van de technologie die al geruime tijd onderwerp van discussie is.
Robert Habeck, vicekanselier, tevens minister van Economische Zaken en Klimaat van Duitsland, sprak over dit belangrijke besluit. Hij zei: “Door het ernstige gebrek aan tijd dat we hebben om de klimaatverandering te bestrijden, is deze beslissing genomen”.
Hoewel het duidelijk is dat de grootste economie van Europa goede vooruitgang boekt op het gebied van uitbreiding van hernieuwbare energiebronnen en het gebruik ervan, is het idee dat een grotere oplossing nodig is voor het koolstofdioxideprobleem snel erg urgent geworden. Dit probleem is urgenter geworden door sectoren als de cementindustrie, waarvan Habeck heeft gezegd dat ze “zeer moeilijk terug te dringen zijn” en daarom het probleem van klimaatverandering sneller doen escaleren.
De beweging die het land nu wil maken, sluit aan bij hun doel om de uitstoot tegen 2045 tot ‘netto nul’ te verminderen. Om dit te doen, stelde Habeck een “koolstofbeheersstrategie” voor, die, eenmaal omgezet in gedetailleerde wetgeving, het transport van kooldioxide mogelijk zal maken en ook de opslag van dit kooldioxide onder de zee. Er zijn specifiek geplande locaties voor de opslag van deze koolstof en dat zal in de exclusieve economische zone van Duitsland zijn, afgezien van waar deze zone onder beschermde zeegebieden valt.
Op dit moment worden deze opslaglocaties strikt offshore gehouden. Habeck heeft echter verklaard dat opslaglocaties op het vasteland later kunnen worden overwogen, mits goedgekeurd door de Duitse deelstaatregering.
Er zijn enkele opmerkingen en zorgen over dit idee, vooral over welke bedrijven mogen blijven opereren zoals ze zijn, en hoe effectief koolstofafvangtechnologieën zijn. Na deze zorgen in overweging te hebben genomen, verklaarde Habeck echter dat “de technologie verder is ontwikkeld en vanuit mijn oogpunt volwassen en veilig is.”
Hij merkte ook op hoe de technologie die in deze opslaglocaties wordt gebruikt al in andere projecten wordt gebruikt, niet alleen in onderzoek, en het zeer effectief blijkt te zijn.
Toen hij over soortgelijke projecten sprak, verwees Habeck naar het project in Denemarken, dat in 2023 werd gelanceerd en werd geboren met ambities om aanzienlijke hoeveelheden koolstofdioxide onder de Noordzee op te slaan.
Bij het noemen van dit project bevestigde hij ook dat het ‘enkele jaren’ zal duren voordat het opslaan van CO2 onder de zee realistisch mogelijk zal zijn voor Duitsland. In de aanloop naar het punt dat het mogelijk zal zijn, adviseerde hij echter dat het beste wat Duitsland kan doen, is om hun beslissingen te coördineren met Europese initiatieven, zoals het Deense project, of projecten in Noorwegen, Nederland en het Verenigd Koninkrijk .
Habeck merkte op: “De tijd is om. In de jaren 2000 kon je misschien zeggen: ‘Laten we afwachten wat er zou kunnen gebeuren’; vandaag zien we dat we geen enkele technologische oplossing hebben gevonden voor cement en andere gebieden die klimaatneutraliteit garandeert.” Hij vervolgde: “We stevenen af op een overschrijding van 1,5 graden, wat betekent dat we niet langer in een luxe of comfortzone zitten waar we op de een of andere manier kunnen wachten”.
Habeck voegde eraan toe. “We moeten gebruiken wat we hebben.”
