Amsterdam, 19 augustus 2022– Indonesië zou een wereldleider kunnen worden op het gebied van schone energie met verdere hervormingen om investeringen in hernieuwbare energiebronnen en energie-efficiëntie te mobiliseren, volgens een nieuw OESO-rapport dat eerder vorig jaar werd gepubliceerd.
Volgens de Clean Energy Finance and Investment Policy Review van Indonesië heeft Indonesië een overvloed aan onbenut potentieel voor financiering en investeringen in hernieuwbare energie en energie-efficiëntie, gebieden die essentieel zijn voor het versnellen van de groene energietransitie van het land en het ondersteunen van een duurzaam herstel van de COVID-19-crisis. Hervormingen om een duidelijk en consistent regelgevingsklimaat voor hernieuwbare energiebronnen te creëren, bijvoorbeeld door middel van concurrerende aanbestedingen om concurrentie en kostenverlagingen te bevorderen, zouden kunnen helpen dit investeringstekort aan te pakken. De recente invoering van de eerste energieprestatienormen van het land zou moeten leiden tot een verdere invoering van efficiëntieoplossingen.
“De sector schone energie zal een cruciale rol spelen bij het ondersteunen van het groene herstel van Indonesië”, zei secretaris-generaal van de OESO, Mathias Cormann, terwijl hij het rapport presenteerde samen met de coördinerend minister van Economische Zaken van Indonesië, Airlangga Hartarto, tijdens een virtueel lanceringsevenement. “Het creëren van een solide, transparante en voorspelbare regelgeving is essentieel om de honderden miljarden dollars aan particuliere investeringen aan te trekken die nodig zijn om de transitie naar schone energie in Indonesië en het groene herstel van het land in het algemeen te stimuleren.”
Met zijn uitgestrekte vulkanische geografie behoort het potentieel van Indonesië om geothermische energie en waterkracht te genereren tot de grootste ter wereld. Ook de kansen voor getijden- en zonne-energie zijn groot. De investeringen in hernieuwbare energie zijn tot dusver echter achtergebleven bij het niveau dat Indonesië nodig heeft om zijn doelstellingen voor schone energie voor 2025 te halen, deels als gevolg van knelpunten in de regelgeving. Vanaf 2019 had Indonesië minder dan 2% van zijn totale potentieel aan hernieuwbare energie benut.
De Indonesische markt voor energiediensten is grotendeels beperkt tot kleine ingenieursbureaus, zegt de Review, en fossiele brandstoffen blijven de energie-investeringen domineren, waar voor elke dollar die in 2019 werd geïnvesteerd in duurzame elektriciteitsopwekking, drie dollar werd geïnvesteerd in steenkool. Dit ondanks het feit dat de kosten van hernieuwbare technologieën over het algemeen concurrerend zijn, vooral in vergelijking met de dieselgeneratoren die alomtegenwoordig zijn buiten de Java-regio. De Review beveelt Indonesië aan de periode van herstel na de pandemie te gebruiken als een kans om af te stappen van fossiele brandstoffen en een koolstofarm pad in te slaan.
Het verbreden van de toegang van bedrijven tot hernieuwbare energiebronnen zou ook helpen om Indonesië een meer concurrerende investeringsbestemming te maken, aangezien bedrijven meer klimaatactie blijven beloven.
Er zijn echter meer stimulansen nodig en de overheid kan het goede voorbeeld geven, bijvoorbeeld door voort te bouwen op recente inspanningen om hoogrenderende straatverlichting aan te schaffen. Hulp van de internationale gemeenschap kan ook een sleutelrol spelen om Indonesië te helpen zijn transitie naar schone energie te versnellen.
Internationale partners kunnen helpen bij het ontwikkelen van een robuuste pijplijn van projecten op het gebied van energie-efficiëntie en hernieuwbare energie, bijvoorbeeld door technische ondersteuning te bieden voor training en capaciteitsopbouw gericht op gecertificeerde energie-audits van investeringskwaliteit. Het gebruik van gemengde financieringsmechanismen zoals het SDG Indonesia One Fund kan ook helpen om particulier kapitaal te mobiliseren voor projecten voor schone energie in Indonesië.
Noot voor de redactie: de in Parijs gevestigde OESO is een internationale organisatie die beleid promoot om het economische en sociale welzijn van mensen over de hele wereld te verbeteren. Door samen te werken met lidstaten en partnerlanden, biedt het een forum waar regeringen kunnen samenwerken om ervaringen uit te wisselen en oplossingen te zoeken voor economische, sociale en bestuurlijke uitdagingen.
De 38 leden van de OESO zijn: Australië, Oostenrijk, België, Canada, Chili, Colombia, Costa Rica, Tsjechië, Denemarken, Estland, Finland, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Hongarije, IJsland, Ierland, Israël, Italië, Japan, Korea, Letland, Litouwen, Luxemburg, Mexico, Nederland, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Polen, Portugal, Slowakije, Slovenië, Spanje, Zweden, Zwitserland, Turkije, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.
Indonesië is een van de vijf belangrijkste partners van de OESO, samen met Brazilië, China, India en Zuid-Afrika.
Sleutelpartners dragen op duurzame en alomvattende wijze bij aan het werk van de OESO en worden aangemoedigd om deel te nemen aan het werk van de inhoudelijke organen van de organisatie door middel van partnerschappen, naleving van OESO-instrumenten en integratie in statistische rapportage- en informatiesystemen van de OESO.
Indonesië was de eerste sleutelpartner die in 2012 een samenwerkings kaderovereenkomst met de OESO ondertekende, waardoor de bilaterale relatie naar een meer strategisch overheidsniveau werd gebracht en tegelijkertijd een mechanisme werd geboden om gezamenlijk te beslissen over wederzijdse prioritaire samenwerkingsgebieden . Indonesië neemt als geassocieerd lid of deelnemer deel aan negen OESO-comités.
De oprichting van het OESO-kantoor in Jakarta in 2015 heeft deze samenwerking nog verder versterkt, evenals de uitvoering van de tweejaarlijkse gezamenlijke werkprogramma’s van de OESO en Indonesië sinds 2015. (De werkstromen van het derde JWP, voor 2019-2021, zijn aangepast om rekening te houden met rekening houdend met de impact van de COVID-19-crisis en de voortdurende reactie van de regering.) De samenwerking tussen de OESO en Indonesië zal verder worden uitgebreid met een nieuw, vierde gezamenlijk werkprogramma en waarbij Indonesië eind 2021 het voorzitterschap van de G20 overneemt.
